Wikang Filipino Para sa Pambansang Pagkakaisa ni Lanie Lyn T. Mendoza

Wikang Pambansa Para sa Pambansang Pagkakaisa

ni: Lanie Lyn T. Mendoza

Nasa inyong harapan  isang mabining paraluman

                         Bumabati sa lahat ng naririto sa bulwagan

                         Magandang umaga po sa aking mga kababayan

                         Sa umagang ito, ako po sana’y inyong pakinggan

Mahigit pitong libo ang mga bayan sa bansa

Iba-ibang dayalekto ang sa iyo’y bubulaga

Bawat isa’y iba ibang pripsipyo’t paniniwala

                          Ngunit  tayo’y iisang liping nilikha ni Bathala

                         Pagkakaiba ng bayang pinagmulan  ba ang problema?

                         O relihiyon at dayalekto 0 ang magkakakontra

                         Iisa ang ating  lipi, iisa ang ating bayan

                         Kaya tayo’y magkaisa, magmahala’t magtulungan 

      

                         Naniniwala tayo na edukasyon ang solusyon

                         Sa kanser ng lipunan na sa atin ay lumalason

                         Paarala’y  inaasahang tutulong sa pagbangon

                         Ng nasyonalismong tila nalimot ng kahapon

Bakit di natin isulong makabayang edukasyon?

Wikang Filipino sa Kolehiyo’y huwag itapon

Aba! mga  kababayan ang wika po’y hindi hipon

                         Na katawan lang ang kailanga’t,  ulo’y itatapon

Pagka-Pilipino mo ba’y tapos na  sa sekundarya?

At pagtuntong ng kolehiyo’y  di na   kailangan pa

Oo nga’t ang wikang Filipinoy  gamit  sa tuwina

Pero marami pa rin ang hindi nakakaunawa

Bakit nangyayari ito sa ating mahal na bayan

Di ba nakakatuwa na may wika tayong sandigan

Gumamit ka ng ibang wika kung kinakailangan

                          Subalit ‘wag isakripisyo ang wikang kinagisnan

Bayan, marami na tayong unos na  pinagdaanan

At ang lahat ng iyon ay ating napagtagumpayan

Wika’y naging sandata  sa ating pakikipaglaban

Naging  tanglaw din sa dumidilim na mga isipan

Ating bansa’y humaharap ngayon sa mga problema

Pagnanakaw, pagpatay..hayy… krimen ay kabi-kabila! 

Mahihirap walang tahanan sa pagkai’y salat pa

Nakakalungkot naman bansa nati’y napariwara   

 

Pagbabago at  kaunlaran, sigaw ng taong bayan

Kasaganaan  at  kasiyahan  sana’y maramdaman

Mga Lider ng pamahalaan, kami ay pakinggan

Tama na ang pagnanakaw sa kaban ng ating bayan

Kapwa ko Pilipino makiisa din tayo sa pamahalaan

Bilhin ang produktong Pinoy  sa mga  pamilihan

Tangkilikin sariling musika’t  iba pang libangan

Tiyak ang pag-angat nitong  ekonomiya ng bayan

 

Kasarinlan at kapayapaan sigaw din ni Juan

Huwag pagagapi sa mapag-angking  mga  dayuhan

Magkaisa at  ipaglaban ang ating karapatan

Gamitin sariling lakas at huwag mag-alinlangan

Ang solusyon ng iba ay lisanin ang sintang bayan

Mag-tiis sa lungkot at magsilbi sa mga dayuhan

Ito  ba’y sagot  sa kaguluha’t  sakit ng  sikmura?

Teka , diba ang pag-uusap ay solusyong mabisa?

 

Wika ni Lope K. Santos  sa tulang  Ako’y si Wika

“Sa Tuyot na pagsasama’y panariwang dugo’t dagta

Bumubuhay at namamatay,bumubuo’t sumisira”

Iyan ang kapangyarihang taglay ng wikang biyaya

Wika ang nagpunla ng dunong sa mangmang na  isipan

Wika ang bumuo sa mga pangarap na nakamtan

Wika ang nagpahilom sa mga pusong nasugatan

Wika din ang pangunahing sangkap sa pagmamahalan

Di nga matatawaran ang kapangyarihan ng wika

Kung kaya nitong bumuo, kaya rin nitong sumira

Tila ba espadang humihiwa sa gitna ng madla

Minsa’y nagdudulot ng saya, minsan ay  pagkasuya

Sa anumang usapin kung gamit ang sariling wika

Mas nagiging malawak ang ating pang-unawa

May kurot sa puso  ng lahat lalo na sa matanda

Tumatagos  ang salita  anuman ang maging paksa

Kaya lang, pagkakaunawaa’y  wala ring magagawa

Kung magbubulag-bulagan ka sa iyong nakikita

Magtataingang kawali sa sinasabi ng madla

Hindi makikialam  at magsasawalang bahala

Kahit ang walis tingting ay mahina kapag nag-iisa

Pero pag pinagsama-sama, maraming nagagawa

Ang isang hiblang sinulid ay marupok at mahina

Kapag pinagsama-sama, hindi madaling masira

Ganyan din ang mga Pilipino kapag nagkaisa

Di kayang buwagin ng anumang uri ng problema

Basta’t may wikang kumukurot  at   nagpapaalala

Ng ating layuning para sa kabutihan ng masa

Anuman ang gawin, alinmang  landas ang tatahakin

Pagpapahalaga sa wika’y huwag nating limutin

Pinoy’ pagbubuklurin, pag-iisahi’t  bibigkisin

Para sa maunlad, masagana’t magandang  tunguhin